ανήκει στη ρωμαϊκή φάση και προέκυψε μετά από ριζική μετασκευή του προγενέστερου ελληνιστικού θεάτρου. Τα εδώλια επανατοποθετήθηκαν σε μια κτιστή υπόβαση, ενώ η σκηνή αντικαταστάθηκε από μια πιο επιβλητική ρωμαϊκή.

Τα μεταγενέστερα χρόνια κατασκευάστηκε μια ασβεστοκάμινος στο μέσω του κοίλου, η οποία αλλοίωσε την κατασκευή του θεάτρου. Οι κατασκευαστές της είχαν ενσωματώσει αρχιτεκτονικά μέλη του θεάτρου, ενώ τα ασβεστολιθικά εδώλια αποτέλεσαν την πρώτη ύλη για την παρασκευή ασβέστη. Το κοίλο, διαμέτρου 54,68 μ., αντιστοιχούσε σε 26 σειρές εδωλίων. Σήμερα σώζονται 43 εδώλια στη θέση τους, σε διαμορφωμένη κλιμακωτά αργολιθοδομή, και μέρος της κεντρικής κλίμακας. Επίσης, έχουν αποκαλυφθεί οι 13 χαμηλότερες βαθμίδες θεμελίωσης εξαιτίας νεότερων επεμβάσεων ισοπέδωσης για καλλιέργεια αγρού. Η όψη της σκηνής διαμορφώνεται με τρεις μεγάλες κόγχες, οι οποίες αντιστοιχούσαν σε τρεις θύρες, ενώ ανατολικά και δυτικά του προσκηνίου διαμορφώνονταν τα παρασκήνια. Σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί εργασίες συντήρησης και ανάδειξης από την αρμόδια Αρχαιολογική Υπηρεσία.